yalnızca gittiler.. her neden gittilerse ondan.. gittiler.. her şeyin ardı sıra kalmış her şey gibi öyle kaldım.. her seferinde sözümden cayıp bir sigara yaktım..her seferinde üşüdüm.. tabiki hiç bir eziyet geri getirmezdi.. onlar yalnızca gittiler ve ben yalnızca varlıklarını anımsayabildim deli saatlerimde.. deli saatlerim.. bütün sahteliklerin gerçek yüzleriyle yüzleşme saatlerim oldu. her yüzleşme bir travma yaşatsada sabahı olmaktan alamadı. her sabah yeniden gittiler.. gerçekliğin altüstüğüne gözlerimi açmak istemesemde alıkoyamadım günün ışığından. ışık hep olacak belki fakat hiç bir ışık geri getirmeyecek gidenleri. gittiler.. hep giderler....
Artçı sinir silleleri kendini benden alamadı gitti saatleri bunlar. Kafayı yemek meylimden bahsetmiyorum bile... Ne sabahlar sabah ne akşamların sükûtu var..!
1 yorum:
Ben bu blogu da takibe almıştım aslında, okuyordum ama labirent gibi içinde kayboldum linklerin.Keşke blog açmak filan ücretli olsa ne biliyim. :))
Betimlemelerine, melankoline* ve bu ezgiye bayıldım diyebilirim.
Biraz neşeli şeyler yaz lütfen, okumak istiyorum. Gerçekten nasıl birşey olur merak ediyorum.
Yorum Gönder