uyku gözlerimde
fazla görgülü misafirdi… varlığının kısalığını makbul görüp uykusuzluğa
bırakan…. ve kırık yıl hatırı kalırdı gözlerine bir değimin evet… şimdi
bilmiyorum dahi kaç kez içtim gözlerinin kahvesinden… üzerime kalan hatır
borcunun haddi hesabı yok…. yokluğunu makbul görüp yok olmaya gitmeseydin eğer
ömrüm kırkar yıllık hizmetinde idi çoktan….
Artçı sinir silleleri kendini benden alamadı gitti saatleri bunlar. Kafayı yemek meylimden bahsetmiyorum bile... Ne sabahlar sabah ne akşamların sükûtu var..!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder