İmkansız

kimi korkularımız olmadı değil.. evet kimi karanlıktan korktu kimi mağarasına pusmuş içeri sızan ışıktan.. idealar dünyasının yansımasında yaşadığımıza inanmak.. gerçeğin yansıması olarak kalmış olmak sadece bizi ne sönük kılan bir şedir! ne  korkutan ! ne korkulara mahkum kılan ! gözümüze çalan  kör eden ışığa biraz direnip gözlerimizi yeterince ovarsak belki gerçekliğin ta kendisiyle karşı karşıya kalbilriz aklın bize sonduğu yanılmazlıkla... duygu ve duyular da matematiğine inilebilir bir olgu oluverirler belki.. tutarsızlıklardan arındırılmış..