..öyle bir gittin ki öldüm sandım.. o zamana kadar yaşamadığımı nerden bilecektim ki?
kahırlar yağdırsam da toprağıma bin ah ile umut zambakları açar her sabah güneşime doğru...
Artçı sinir silleleri kendini benden alamadı gitti saatleri bunlar. Kafayı yemek meylimden bahsetmiyorum bile... Ne sabahlar sabah ne akşamların sükûtu var..!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder