Zamanı neyle durdurdum da bilmiyorum..
Avareyim… şiir de yok. Suya yazılmak değil su olmak oldu aşk… inan daha kolay
olurdu yazılmak olsaydı. Su her şey….
Kalemim yere düştü… onlarca mecaz olabilir
bu.. Yok ama yok düştü gerçekten… eğilmeye erindim de kaldı kendi
bilinmezinde(benim bilinmezim gerçi… kaosa kadar gider bu böyle.). Neyse
gözlerimi peşi sıra devirmeye bile yorgunum… kalem bilmez nasılsa
alakasızlığımı… alakamdan bihaberliğinden biliyorum… mecaz bu.
Cümle sonlarını tek noktalı bitirmek iyi
fikirmiş.. Çok nokta düşün-dur'durup bulandırıyor zihni bende…. (Bugün sana
gizli sorumun cevabının sen olduğunu söyleyecektim oysa…)
Sahi neden şiir yok?
Kapat
gözlerini bi kere de..
Bi
kerede de sevmeyi
Avuçlarından
taşarcasına
Kollarını
kocamana açan da
Sığdırmayan
çocuk telaşında
İçin
içine sığmazmış gibi….
Bak,
Bak
bile demiyorum gözlerime….
Yokmuş neyse ki….
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder